Κλέφτης μουσείων
Τη γνώρισα αμέσως παρά τα χρόνια που είχαν μεσολαβήσει από την τελευταία φορά που την είδα.Στεκόταν μπροστά στη βιτρίνα ενός καταστήματος,χαζεύοντας την με απλανές βλέμμα σαν να μην κοιτούσε τα εμπορεύματα,αλλά κάτι άλλο που δεν γινόταν αντιληπτό από τους υπόλοιπους.Ήταν το πιο όμορφο κορίτσι.Λεπτοφυές,με ευγενικά χαρακτηριστικά και φωνή που λάγγευες με τη γλύκα της.
Οι καθηγητές την παίνευαν διαρκώς.Θεωρούσαν πως ήταν προορισμένη για εξαιρετικά σπουδαία πράγματα.Κάτι που ίσως και η ίδια πίστευε.Οι μειλίχιοι τρόποι της βύθιζαν εμάς,τις θλιβερές ενσαρκώσεις του μέσου όρου,σε απελπισία καθώς δεν ήταν προσήνεια αυτό που φανέρωναν αλλά οριοθέτηση του απρόσιτου.Το αγέρωχο ύφος της λειτουργούσε εν είδει νοερής προειδοποιητικής επιγραφής:"Μπορείς να θαυμάζεις χωρίς να αγγίζεις.Να ποθείς δίχως να νέμεσαι".Φάνταζε σαν έργο τέχνης που δεν ανήκε σε καμιά ιδιωτική συλλογή.Ένα καλά φυλασσόμενο,πολύτιμο έκθεμα που προσέφερε την ύψιστη τέρψη στο ανώνυμο πλήθος των θεατών.Παράξενο ωστόσο,αφού το ορατό δεν συνιστούσε προϋπόθεση του μη αισθητού αλλά επιτηδευμένη απόκρυψή του.
Αργότερα έμαθα πως απέτυχε να μπει στην Αρχιτεκτονική όπως ονειρευόταν.Ακολούθησε ο χαμός του πατέρα της,κάτι που την κλόνισε ακόμα περισσότερο.
Την παρατηρούσα τώρα,όπως τότε.Από μακριά.Από την κορμοστασιά της είχε διακριτικά υποχωρήσει η περηφάνεια.Οι κινήσεις της ήταν αβέβαιες,διστακτικές,σαν να ρωτούσαν αν αυτό που κάνουν είναι σωστό.Πλησίασα προς το μέρος της αλλά στα μισά στάθηκα.Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που με εμπόδισε να της μιλήσω.Αν ήταν συστολή,φόβος ή σεβασμός στη μοναχικότητα που είχε επιλέξει για συντροφιά.Προτού αλλάξω κατεύθυνση πρόλαβα να διακρίνω δυο κουρασμένα μάτια που διατηρούσαν κάτι από την περασμένη τους λάμψη.
Έφυγα κρατώντας στη θύμηση μου τη νεανική εικόνα του κοριτσιού που κάποτε είχα ερωτευτεί,αφήνοντας πίσω μου μιαν άλλη.
Αυτή της γυναίκας που κοίταζε πάνω στη τζαμαρία της προθήκης ένα πιστό κακέκτυπο,απορημένη για την αυθεντικότητα της υπογραφής.
posted by still ill @ 10:30 AM
13 Comments:
Now there's a look in your eyes,
Like black holes in the sky
κι είναι τόσο δύσκολο να αποφασίσεις τελικά αν είναι άδικο και τι είναι άδικο..
Κάποτε διαφωνούσα με τους στίχους του Καβάφη:"Τι συμφορά,ενώ είσαι καμωμένος για τα ωραία και μεγάλα έργα η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα ενθάρρυνση και επιτυχία να σε αρνείται".Θεωρούσα πως η αδικία αποτελούσε ένα άλλοθι για τις αποτυχίες αυτών που την παρουσίαζαν ως μάρτυρα υπεράσπισης.
Όταν όμως τελειώνουν τα ποιήματα και βλέπω τα σχέδια που βγήκαν όλα πλάνες πάνω σε ανθρώπινα πρόσωπα,νιώθω αποσβολωμένος για το τί μπορεί να συνέβη και αν θα έπρεπε να είχε συμβεί.
Μερικές φορές (σπάνια) αναπολώ τις εποχές που κι εγώ σκεφτόμουν κάπως ανάλογα (κοινώς η ανεμελιά..).
Τελικά κάποια στιγμή τα χαστούκια που τρώμε ή που βλέπουμε, μάς γλυκαίνουν.
..cause it's a bittersweet symphony
Καλό απόγευμα από μια πολύ βροχερή σήμερα Δράμα.
H μεγάλη διαστροφή μας κ. ΙLL δεν είναι η δεδηλωμένη σαβουροαπασχόλησή μας στις θεολογικές και άλλες μεταφυσικές μπουρδολογίες (Λιακό και όχι μόνο).
Η μεγάλη διαστροφή μας είναι ότι σας διαβάζουμε αδιαλείπτως και ησύχως, ανακαλύπτοντας πόσο άρρωστοι σαν και σας και ίσως σαν όλους τους ανθρώπους εν γένει, είμαστε.
Σκεφτόμαστε (ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ), ότι αθορυβοι τύποι σαν και σας επιβεβαιώνουν τον κανόνα "οι καλύτεροι ΔΕΝ φαίνονται"
+ευλόγησον+
Όπως λέει και η συντοπίτισσα"Κάθε φορά που θα 'ρθεις βρέχει".Μάλλον σήμερα θα ξανάρθει το καλοκαίρι,αν και σου ομολογώ ότι λατρεύω τις καλοκαιρινές μπόρες της Βόρειας Ελλάδας.
Τουλάχιστον εσείς funel έχετε βρει ένα γιατρικό-την προσπάθεια για καλή παρέα μέσα στο καλοκαίρι.Να σας ευχαριστήσω από εδώ για την πρόσκληση(μιας και το comment που προσπάθησα να αφήσω στην πρόταση σας απετράπη από τις δυνάμεις του σκότους.Σε αυτό εξέφραζα την λύπη μου επειδή το Κωνσταντινάτο φλουρί, στο οποίο είχα εναποθέσει τις ελπίδες μου για την χρηματοδότηση των διακοπών,απεδείχθη άνευ αξίας.Έτσι θα αναγκαστώ στη διάρκεια της άδειας να ασχοληθώ ξανά με τους δίσκους(όχι τους ιπτάμενους,αυτούς με τους καφέδες πάνω).
Ίσως αν της μιλούσες τελικά, η νεανική εικόνα να έβγαινε πάλι στην επιφάνεια. Ακόμα κι αν ήσουν ο μοναδικός άνθρωπος που θα μπορούσε να την δει, ακόμα κι αν ήσουν ο μοναδικός άνθρωπος στον οποίον εκείνη θα επέλεγε να την αποκαλύψει.
Δεν ξέρω.
Δύσκολα αυτά τα συναπαντήματα. Παρότι ο χρόνος εκείνη την ώρα φαίνεται να παγώνει, από την άλλη αποδεικνύεται απερίγραπτα λίγος για να βάλουμε σε τάξη τα ερωτήματα και τις μνήμες και τις αμφιβολίες που πλημμυρίζουν το μυαλό, και να κάνουμε αυτό το μικρό βηματάκι στο παρόν που στιγμιαία, φαντάζει βουτιά στο γκριζόμαυρο κενό του παρελθόντος...
Την καλησπέρα μου σου αφήνω κι ένα "ευχαριστώ" γι αυτές σου τις γραφές Still Ill.
Πολύ όμορφο!
St.Ill (προσπαθώ να κάνω λογοπαίγνιο και θα ευφράνω την καρδιά του funel με το αποτέλεσμα!) πολύ όμορφη ιστορία! Με θύμισες με τον τίτλο και εκείνο το θρυλικό "Κλέφτης Ονείρων" - ξέρει καλά ο 0 comments!
Καλό καλοκαίρι! (Ειδικά αν έχει καταιγίδες!!!)
Όχι mindstripper.Μπορεί να μετανιώνω κάθε φορά για την εφεκτικότητα μου,όμως δεν τρέφω αυταπάτες.Η νεανική εικόνα δεν υφίσταται πια.Ό,τι κάποτε υπήρξε,έχει τώρα χαθεί.Επιλέγουμε ίσως κάποιες φορές να βλέπουμε έτσι τα πράγματα γιατί δυσπιστούμε απέναντι στο παρόν,διότι ξεγελαστήκαμε και δεν καταλάβαμε πώς.Παρ'όλα αυτά μετανιώνω επειδή μια ασήμαντη λεπτομέρεια που δεν αξιώθηκε της προσοχής μας,ένα απρόσμενο συναπάντημα απ'όπου ξεγλιστρήσαμε αθόρυβα,ένα μικρό βηματάκι που δεν έγινε τελικά θα μπορούσαν να είναι καθοριστικά για τη συνέχεια,αλλά δυστυχώς θα παραμείνει μυστήριο το τι θα συνέβαινε αν...
0 comments,Ανχελίτο,ήταν μια ιστορία καθημερινή που υποθέτω συμβαίνει σε πολλούς από εμάς.Ίσως όχι με τα ίδια πρόσωπα,αλλά συχνά -πυκνά συναντάμε τυχαία στο δρόμο ανθρώπους που σε κάνουν να αναλογιστείς και να πεις:"Βρε,για κοίτα".
Να πω ακόμα πως λυπάμαι,εκτός από τον αγαπημένο "Κλέφτη ποδηλάτων" δε γνωρίζω αυτόν τον οποίο σου θύμισα.Σε ευχαριστώ και για τις ευχές σου,ελπίζω να ανέβω τον Ιούλιο πάνω για το πανηγύρι της Αγίας Κυριακής και να πετύχω κάποια καταιγίδα της προκοπής!
Τα what ifs που μένουν να αιρωρούνται..
Ώσπου, κάποια στιγμή επιλέγουμε να κλείσουμε τους κύκλους - ή απλά να δούμε πως στην ουσία οι κύκλοι είχαν έτσι κι αλλιώς κλείσει. Το "χαριτωμένο" είναι ότι συνήθως αφορμή μπορεί να είναι η πιο τυχαία συνάντηση, ίσως με άσχετο άτομο, άκουσμα, εικόνα.
Ή ίσως αρκεί να έτυχε να ξαναζήσουμε την ιστορία ως φάρσα για να καταλάβουμε πως ό,τι πέρασε μπορεί να ξαναγυρίσει αλλά θα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό πάντα. "Lo pasado es pasado", όπως λέει το άσμα.
Και το βρίσκω πολύ όμορφο αυτό!!
(Τις πιο ατμοσφαιρικές καταιγίδες τις θυμάμαι πάντα Άυγουστο!Mε Cesaria και φυσικά ζεστή σοκολάτα..
a post within a post)
Όντως θα είναι κάτι διαφορετικό,Citronella.Μόνο που εγώ δεν βλέπω πάντα την ομορφιά σε αυτό.Μάλλον ασπάζομαι τον νοσηρό λυρισμό του σκηνοθέτη Τάκη Κανελλόπουλου,ο οποίος θαυμάζοντας κάποτε την ωραιότητα μιας γυναίκας,ρώτησε τον Ηλία Πετρόπουλο που καθόταν δίπλα του:"μα,πώς θα λιώσουν στο χώμα αυτά τα λαμπερά μάτια;"
Είναι τότε που ο χρόνος αποδεικνύεται αδίστακτος κλέφτης,μετατρέποντας τα πιο αξιοθαύμαστα έργα σε στείρες αναμνήσεις.
A post within a post?Όπως a dream within a dream σύμφωνα με την Sylvia Plath,η οποία αποτελεί αγαπημένη συντροφιά καθώς οι πρώτες ψιχάλες προμηνύουν την μπόρα που έρχεται.
Με home-made βυσσινάδα,φυσικά.
(Αλήθεια εκείνες οι καταπληκτικές βυσσινάδες 'Δόξα' στο κοντό μπουκάλι με τον αετό,υπάρχουν ακόμα;)
Ζητώ συγνώμη αν ξέφυγα,με πιάνει φλυαρία στους αποχαιρετισμούς.
Θα σταματήσω λόγω υποχρεώσεων να γράφω εδώ.Θα τα ξαναπούμε κάποια στιγμή,εικάζω όχι σύντομα,αλλά θα τα ξαναπούμε.Σας ευχαριστώ πολύ.
Να τα ξαναπούμε, ναι. Μη μας ξεχάσεις.
Δεν ξέρω, νιώθω ένα deja vu: έκανα αναζήτηση στο γουγλ το "κάθε φορα που θα 'ρθεις βρέχει" μπας και βρω να το κατεβάσω (εδω ταιριάζει το emoticon του msn με τα κόκκινα μάγουλα απο τη ντροπή). Και μου βγάζει πάνω πάνω το blog σου. Το οποίο όντως είχε τη φράση αυτη την οποία έψαχνα και την οποία είχα χρησιμοποιήσει μόλις χτες στο δικό μου blog, το οποίο έχει το ίδιο layout με το δικό σου! (ουφ, λαχάνιασα μεχρι να το πω ολόκληρο!)
Φαίνεται ενδιαφέρον το βλογ σου, θα σε παρακολουθώ εις το εξής!
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home